Żurawki

Żurawki to rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych, które lubią jasne i osłonięte miejsca oraz żyzną glebę.

Przebarwiające się liście w okresie jesiennym stanowią ozdobę. Roślina jest całkowicie mrozoodporna. Rozmnażamy ją przez wysiew nasion lub podział wczesną jesienią, po którym obficie nawozimy sadzonki. Konieczny jest przynajmniej co 2 - 3 lata podział kęp w celu wzmocnienia rośliny.


Byliny tworzące kępy i osiągające do 0,7 m wysokości.

Liście

Zwykle zimozielone, często purpurowo lub srebrzyście nabiegłe. Blaszka liściowa jest w różnym stopniu klapowana i karbowana.

Kwiaty

Drobne, zebrane w groniaste i wiechowate kwiatostany na szczycie łodygi, zwykle bezlistnej. Działki kielicha w liczbie 5 są nierównej długości, w dole są kubeczkowato zrośnięte. Także 5 drobnych płatków korony ma kolor biały, różowy do czerwonego, czasem też zielonkawy. Pręcików jest 5. Zalążnia jest wpół dolna, powstaje z dwóch zrośniętych owocolistków i zwieńczona jest dwoma szyjkami słupka.

Owoce

Wielonasienne torebki.

Zawilce

Zawilec to rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych. Roślinę ta powinniśmy zasadzić w słonecznym miejscu, gdzie nie będzie nadmiaru wody.
Nieregularne, haczykowate bulwy szybko się rozrastają. Podczas kwitnienia roślina nie wymaga przycinania.

Zawilce na tym samym stanowisku mogą pozostać przez kilka lat. Są to rośliny mrozoodporne. Rozmnaża się je poprzez cebuli przyboczne.

Łodyga

Do 60 cm wysokości.

Liście

Pojedyncze lub złożone, całobrzegie lub wcinano-ząbkowane, ogonkowe. Podsadki trwałe, podobne do działek kielicha lub liści.

Kwiaty

Zebrane po 2 do 9 w kwiatostan (wierzchotka lub baldach) na szczycie pędu, ewentualnie kwiat pojedynczy na szczycie pędu. Kwiaty są obupłciowe, o symetrii promienistej. Listki okwiatu w liczbie 4 do 20 (rzadko do 27) o różnej barwie (białe, niebieskie, fioletowe, zielone, żółte, różowe lub czerwone) o długości 3,5–40 mm, odwrotnie jajowate lub eliptyczne. Pręcików 10 do 200, słupki z pojedynczymi zalążkami.

Owoce

Niełupki

Wilczomlecze

Wilczomlecz to rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych, liczący około 1600-2000 gatunków.
Jest to roślina, która preferuje stanowiska nasłonecznione, o glebie lekko przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego. Jest rośliną całkowicie mrozoodporną.

Wilczomlecze to rośliny trujące. Wszystkie gatunki wytwarzają biały, ostry i trujący sok mleczny, który może spowodować zapalenia skóry, pęcherze i owrzodzenia, a sok niektórych gatunków po dostaniu się do oka może powodować czasową ślepotę.

Tygrysówki

Tygrysówka to rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Tygrysówka jest roślina wymagającą. Musimy pamiętać o żyznej glebie, słonecznym i przewiewnym miejscu oraz regularnym podlewaniu.

Tygrysówki kwitną tylko jeden dzień, gdzie rozwijają się rano, a więdną pod wieczór.

Rozmnaża się ją poprzez bulwy przybyszowe lub przez zasianie nasion. Młode rośliny kwitną po 2 - 3 latach. Tygrysówka nie jest rośliną mrozoodporną dlatego należy je wykopać i przechować w suchym miejscu.

Liście

Proste, płaskie, równolegle unerwione.

Kwiaty

Kwiaty hermafrodytyczne na rozgałęzionych kwiatostanach, radialnie symetryczne, trzydzielne. Okwiat w kolorze od białego do różowego, plamisty; tworzy rhipidium, składające się z 3 dużych i 3 małych płatków.

Owoce

Torebka trójdzielna.

Część podziemna

Bulwy chronione tuniką.

Trytomy

Trytoma to roślina z rodziny bylin. Musimy pamiętać, że idealnym podłożem jest lekka piaszczysta gleba i mocno nasłonecznione i osłonięte od wiatru miejsce. Latem podczas kwitnienia musimy ta roślinę regularnie podlewać. Trytoma musi zostać przez nas odpowiednio okryta na okres zimowy.

Rozmnażamy głównie z nasion lub przez podział kłączy. Trytomy są długowieczne i mogą długo rosnąć na jednym stanowisku.

Kwiaty trytomy świetnie utrzymują się w wazonie. 

Wzniesione, tworzące kępy rośliny o długich liściach, osiągające wysokość 120 cm.

Łodyga

Grube kłącze, rzadko łodyga naziemna.

Liście

Liście odziomkowe, równowąskie, zwężające się stopniowo aż do wierzchołka, o marginesach całobrzegich lub skąpo ząbkowanych w kierunku wierzchołka, głęboko rynienkowate, najpierw sztywno wyprostowane, potem rozłożyście wyginające się, ciemnozielone do modrych, twarde, osiągające szerokość 2 cm.

Kwiaty

Rośliny tworzą pojedynczy, groniasty kwiatostan, wyrastający na wzniesionym głąbiku o długości do 1 metra. Bezpośrednio pod gronem powstają drobne przylistki. Grono podłużne do kulistego, osiąga długość od 4,5 do 11 cm. Kwiaty otwierają się od dołu do góry. Pąki jasnoczerwone do czerwono-zielonkawych, kwiaty zwisające, pomarańczowo-żółte do zielonkawo-żółtych. Korona kwiatu zrosłopłatkowa, rurkowata lub wąsko dzwonkowata, jedynie wierzchołkowo rozdzielona na 6 drobnych płatków, osiąga długość 4 cm. Kwiaty o 6 często spiralnie skręconych pręcikach i pojedynczej, trójkomorowej zalążni. W każdej komorze zalążni powstaje wiele zalążków.

Owoce

Owocostan składa się z kulistych lub jajowatych torebek

Tawułki

Tawułka to rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych, która jest dosyć wymagającą odmianą.
Potrzebuje żyznej gleby i stanowiska zacienionego  oraz osłoniętego. Kiedy roślina się rozwija musimy pamiętać o częstym podlewaniu. W okresie zimowym natomiast roślina wymaga właściwego okrycia przed mrozem.
Roślinę rozmnażamy przez podział kilkuletnich roślin lub poprzez odrosty korzeniowe.

Tawułki to byliny tworzące rozległe kępy, u niektórych gatunków rozrastające się za pomocą rozłogów. Osiągają do 1,5 m wysokości.

Liście

Zamierające przed zimą, odziomkowe i łodygowe, dwu-trzykrotnie złożone, z listkami jajowatymi lub trójklapowymi, osadzonymi na krótkich ogonkach.

Kwiaty

Drobne, zwykle jednopłciowe, rzadziej obupłciowe, zebrane w wielokwiatowe (liczące do 2 tys. kwiatów), często gęste i złożone grona, czasem mających formę kłosów. Hypancjum białawozielone, przyległe do zalążni tylko u jej nasady na 1/4 jej długości, dlatego jest ona górna. Działek kielicha jest 5 lub 4. Mają one kolor biały, różowy lub czerwony. Płatków korony czasem brak lub jest ich 5, wówczas są zredukowane, drobne lub dłuższe ale wąskie. Pręcików jest 10 lub 5, 8. Zalążnia jest dwu- lub trójkomorowa, z dwoma lub trzema szyjkami słupka.

Owoce

Wielonasienna torebka z dwoma dzióbkami. Nasiona mają luźną łupinę, stąd rozprzestrzeniane są przez wiatr

Storczyki ogrodowe

Storczyk to rodzaj bylin należących do rodziny storczykowatych.
Storczyki ogrodowe lubią wilgotne i chłodne miejsca. Najlepiej czują się w temperaturze nieprzekraczającej 20°C. Świetnie nadają się do ogrodu. Jeśli roślinę uprawiamy w pomieszczeniu pamiętajmy, że musi ona również odbyć okres spoczynku, w którym przestajemy ją podlewać. Podłoże pod roślinę powinno być dobrze zdrenowane ale wilgotne, składające się z materiałów włóknistych z dodatkiem drobnoziarnistej kory sosnowej. Stanowisko osłonięte i cieniste ponieważ ostre słońce może poparzyć liście rośliny. Na przełomie maja i czerwca ze środka liści wyrasta pęd kwiatostanowy na którym znajduje się 6 - 10 pachnących kwiatów długości 3 cm.

Liście 

Na łodydze tylko jeden osadzony pochwiasto liść, pozostałe skupione u nasady w różyczkę.

Korzeń 

Dwie jajowate do kulistych, niepodzielne, podziemne bulwy.

Kwiaty 

Zebrane w kształtny, gęsty kłos osadzony na szczycie łodygi. Kwiaty rozmieszczone w kątach błoniastych i zasychających przysadek krótszych od zalążni. Warżka kwiatu skierowana w dół, opatrzona ostrogą. Niektóre gatunki tego rodzaju wykształciły kwiaty o specyficznych kształtach lub zapachach, przywabiających owady.

Wszystkie gatunki tego rodzaju występujące w Polsce objęte są ścisłą ochroną gatunkową. Ze względu na zagrożenie wyginięciem niektóre gatunki wpisane są do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin. 

Serduszka

Serduszka to rodzaj bylin z rodziny makowatych. Roślina wymaga stanowiska pół cienistego i osłoniętego.
Kwiaty serduszek dość dobrze utrzymują się w wazonie. Kiedy przekwitnie część naziemna rośliny zanika.

Rozmnażają się dobrze przez podział (jesienią lub wiosną), nasiona oraz sadzonki korzeniowe. Nasiona wysiewamy jesienią. Serduszka mogą rosnąć wiele lat na jednym stanowisku i są w pełni mrozoodporne.

Rośliny mają krótkie, u niektórych gatunków bulwiaste, kłącze. Liście są pierzastodzielne lub pierzastosieczne, przeważnie dolnołodygowe, natomiast kwiaty są dwubocznie symetryczne, o dwudziałkowym, szybko opadającym kielichu i czterech płatkach korony. Dwa zewnętrzne płatki korony tworzą ostrogi. Owocem jest wielonasienna torebka. 

Sasanki

Sasanki to rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych. Jest to roślina, która lubi miejsca słoneczne i piaszczystą suchą glebę. Sasanki to rośliny pięcioletnie i mrozoodporne.

Roślina wytwarza owocniki w których znajdują się nasiona. Możemy je wysiać w miesiącu lipcu lub możemy sasankę rozmnożyć poprzez odcięcie części korzenia i włożeniu go do mieszanki torfu z piaskiem. Taką sadzonkę sadzimy od razu w miejscu docelowym - nie przesadzamy dorosłych roślin ponieważ trudno się przyjmują.

Liście

Pokryte włoskami, dzielone.

Kwiaty

Barwne, czasem pokryte włoskami.

Pysznogłówka

Pysznogłówka to rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Jest to roślina wieloletnia, która lubi żyzna glebę i mocno nasłonecznione miejsca. Istotne jest zapewnienie tej odmianie odpowiedniego stopnia wilgotności podłoża.

Pysznogłówka jest często odwiedzana przez motyle i pszczoły.
Możemy ja również z powodzeniem wykorzystać jako roślinę ozdobna do wazonów i kompozycji.


Płatki tej rośliny są jadalne i wykorzystywane jako aromatyczny dodatek do herbat. Pyłek natomiast idealnie nadaje się na miód. Pysznogłówka szybko i silnie się rozrasta więc możemy ją dosyć łatwo rozmnażać poprzez podział.

Rozchodniki

Rozchodnik to rodzaj roślin należący do rodziny gruboszowatych. Nie wymagają specjalnego pielęgnowania, ponieważ jest to odmiana odporna na suszę i mróz. Musimy pamiętać, żeby posadzić rozchodnik w miejscu dobrze nasłonecznionym

Możemy go rozmnażać przez podział, od wiosny do lata, a także poprzez ukorzenienie pędów w okresie wiosennym.

Rozchodniki to rośliny jednoroczne, dwuletnie i byliny, rzadko półkrzew, nagie lub owłosione, osiągające od 2 cm do 0,9 m wysokości. W większości są to sukulenty liściowe. Łodyga wzniesiona lub podnosząca się, zwykle rozgałęziona, rzadko gruboszowata.

Liście

Ulistnienie skrętoległe, naprzeciwległe lub okółkowe (w okółku po 3–5 liście), liście gruboszowate, płaskie lub wałeczkowate, siedzące lub ogonkowe, czasem u nasady z ostrogą. Osiągają zróżnicowane rozmiary – od 1 mm do 8 cm długości. Blaszka liściowa jest całobrzega, a jej użyłkowanie niemal niewidoczne^.

Kwiaty

Małe, białe, żółte lub różowe, zebrane w szczytowe podbaldachy. Zazwyczaj pięciokrotne, czasem 3-, 8-, 12-krotne. Działki kielicha zwykle wyraźne, zielone, czasem z ostrogą u nasady. Płatki zwykle gwiazdkowato rozpostarte. pręcików jest zwykle dwa razy więcej od płatków, czasem tyle samo i odpowiednio wyrastają w dwóch lub pojedynczym okółku. Posiadają długie i cienkie nitki. Zalążnie górne. Powstają z owocolistków zwykle w liczbie odpowiadającej liczbie płatków. Zwieńczone są szyjkami słupków różnej długości.

Owoce

Wielonasienne, gwiazdkowate mieszki, wzniesione lub rozpostarte

Piwonie

Piwonia to jedyny rodzaj należący do rodziny piwoniowatych. Ta roślina najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Jest to odmiana, która nie jest wymagająca w uprawie i rośnie w jednym miejscu nawet przez okres 15 lat. W okresie jesieni trzeba usunąć ta część rośliny, która znajduję się nad ziemią.

Piwonie są odporne na suszę i nie lubią nadmiernego podlewania.
Jest to piękny kwiat, który idealnie nadaje się do wazonów i wiązanek.

Większość gatunków to byliny, ale część z nich to niewysokie krzewy (do 2,5 m wysokości). U wszystkich gatunków liście są sezonowe, a korzenie marchwiaste, drewniejące. Posiadają białe, różowe, purpurowe, rzadziej żółte kwiaty, które są często pachnące. Mieszańce mają też kwiaty dwubarwne i pełne. 

Pustynniki

Pustynniki to odmiana, która lubi nasłonecznione i ciepłe stanowiska. Warto pamiętać o właściwym ochronieniu rośliny w okresie zimowym poprzez okrycie jej liśćmi. Kiedy roślina przekwitnie przechodzi w stan spoczynku.

Istnieją dwa sposoby rozmnożenia pustynnika. Możemy rozsadzić ja na nowo z młodych cebulek lub posadzić z nasion. Przesadzanie może znacznie osłabiać roślinę tak wiec zanim posadzimy ją w ogrodzie dobrze przemyślmy wybór miejsca. Pustynnik z powodzeniem może rosnąć przez kilka lat w tym samym miejscu.

Pacioreczniki

Paciorecznik to rodzaj roślin z monotypowej rodziny paciorecznikowatych.
Lubi próchniczą, żyzna, kompostowa, wilgotną, średnio zwięzłą glebę, zasobną w składniki pokarmowe, o pH 6,5 – 7,0. Musimy pamiętać, że od miejsca i nasłonecznienia zależy jak roślina będzie kwitła.

Pacioreczniki nie są roślinami mrozoodpornymi, dlatego kłaczą musimy wykopać i po właściwym oczyszczeniu przechowywać w chłodnym miejscu. Możemy roślinę rozsadzić poprzez podział lub wysiewając nasiona.
 
Byliny o zróżnicowanej wysokości od kilkudziesięciu cm do 3 m. Mają duże, pojedyncze liście. Nie posiadają typowej łodygi, jej rolę spełniają zwinięte u podstawy w rulon liście. Ze środka tej fałszywej łodygi wyrastają pędy kwiatowe z kwiatami o asymetrycznej budowie. Pod ziemią zazwyczaj posiadają kłącze.

Orliki

Orlik to rodzaj roślin zielnych z rodziny jaskrowatych. Jest to roślina, która jest łatwa w uprawie i wymaga nasłonecznionego miejsca. Niestety po 5 latach roślina samoczynnie znika.

Orliki to byliny o licznych, wzniesionych łodygach wyrastających z cienkiego, ale drewniejącego kłącza. W górze owłosione gruczołowatymi włoskami.

Liście

Odziomkowe na długich ogonkach, pojedynczo lub potrójnie trójlistkowe, poszczególne listki wcinane, zwykle głęboko. Liście łodygowe podobne, zwykle mniejsze.

Kwiaty

Rzadko pojedyncze, zwykle skupione po kilka w baldachokształtny, szczytowy kwiatostan. Przysadka liściokształtna. Kwiaty grzbieciste, obupłciowe, duże i zwisające. Działki kielicha w liczbie 5, płasko rozpostarte, białe do niebieskich, czasem żółte lub czerwone o długości od 7 do 51 mm. Szybko odpadają. Płatki korony, także w liczbie 5 i barwne, wzniesione lub wznoszące się, zwykle mniejsze od działek okółka zewnętrznego, posiadają rurkowatą ostrogę skierowaną do tyłu i wystającą spomiędzy działek. Pręciki liczne z cienkimi, jednożyłkowymi nitkami. Między pręcikami i słupkowiem znajduje się około 7 błoniastych, łuskowatych prątniczków. Słupek zwykle pięciokrotny, słabo owłosiony, w połowie tak długi jak zalążnia z licznymi komorami.

Owoce

Mieszki wąskocylindryczne, wyraźnie żyłkowane i zakończone trwałym słupkiem (długimi dzióbkami). Nasiona liczne, czarne, wąsko owalne, gładkie

Mieczyki

Mieczyk to rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych, który lubi stanowiska nasłonecznione i osłonięte od wiatru.
Nie jest to roślina mrozoodporna dlatego przed zimą należy ją wykopać, oczyścić i przechować w suchym pomieszczeniu. Nowe mieczyki mogą zostać wysadzone z bulwy do inspektu lub wiosną możemy wysiać nasiona.

 

Łodyga

Nierozgałęziona, zgrubiała u nasady.

Liście

Mieczowate.

Kwiaty

Niezróżnicowany okwiat dwubocznie symetryczny składający się z 6 owalnych działek.

Część podziemna

Łodyga tworzy bulwę okrytą suchymi łuskami.

Malwy

Malwy to rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Roślina ta wymaga dobrze nasłonecznionego stanowiska i żyznej gleby.
Malwa jest mrozoodporna więc nie musimy jej wykopywać i chronić przez zimą.

Zielne rośliny wieloletnie, rzadko jednoroczne, osiągające zwykle do 3 m wysokości, czasem nawet do 7 m. Pędy wyprostowane, zwykle nierozgałęzione, rzadko rozgałęzione. Okryte są włoskami gwiazdkowatymi, często szorstkie, rzadko są nagie (zwłaszcza w czasie owocowania), czasem też z długimi włoskami pojedynczymi.

Liście

Duże, skrętoległe, długoogonkowe. U nasady znajdują się trwałe lub szybko odpadające przylistki jajowate lub podzielone na dwie lub 4 łatki. Blaszka liściowa jajowata do okrągłej, słabo wcinana lub głęboko, dłoniasto klapowana. Brzeg blaszki karbowany lub ząbkowany, wierzchołek tępy lub zaostrzony. Użyłkowanie wyraźne. Liście jesienne częściowo zimotrwałe.

Kwiaty

Okazałe wyrastają pojedynczo lub w pęczkach u nasady liści lub przysadek tworząc szczytowe kłosokształtne grono. Pod kielichem obecny jest kieliszek tworzony przez 6, rzadziej 7–9 listków zrośniętych u nasady. Działki kielicha w liczbie 5, połączone są u nasady. W czasie owocowania powiększają się, ale nie są rozdęte. Działki lancetowate, zaostrzone lub tępe, szorstko owłosione gwiazdkowatymi włoskami. Płatki, także w liczbie 5, zwykle na szczycie są mniej lub bardziej wycięte. Są różnobarwne – różowe, purpurowe, żółte lub białe, u nasady ciemniejsze lub jaśniejsze i zwykle białoowłosione. Zwykle o średnicy przekraczającej 3 cm. Pręciki liczne, zrośnięte w nagą, pięciokątną kolumnę otaczającą słupkowie. Zakończone są żółtymi pylnikami. Jednokomorowych zalążni jest 20 do 40 i tyle samo jest rozgałęzionych szyjek słupków, zakończonych zbiegającymi, nitkowatymi znamionami.

Owoce

Rozpadający się, złożony z 15–40 dwukomorowych rozłupek. Komora dolna (proksymalna) zawiera pojedyncze nasiono, a górna (dystalna) jest płonna. Nasiona nerkowate, brązowe, nagie lub drobno owłosione.

Maki

Mak to rodzaj roślin z rodziny makowatych. Jest to roślina, która wymaga żyznej gleby i mocno nasłonecznionego stanowiska.

Możemy je rozmnożyć poprzez sadzonkowanie korzeni lub poprzez wysiew nasion wiosną.

Maki to rośliny zielne, które osiągają do 1,2 m wysokości.

Liście

Niepodzielone lub pierzastodzielne. Tylko odziomkowe (sect. Meconella) lub skrętolegle wyrastające wzdłuż łodygi, w sekcji Papaver obejmujące łodygę u nasady. Zazwyczaj owłosione. Dolne liście zwykle na ogonkach, górne siedzące.

Kwiaty

Duże (do 16 cm średnicy), pojedyncze, na długich szypułkach. Pączki kwiatowe są zwieszone, przy otwieraniu się wyprostowują. Działki kielicha są dwie, rzadko trzy, szybko odpadają. Płatki zazwyczaj są 4, rzadko 6. Ich kolor jest zróżnicowany – zazwyczaj czerwony lub pomarańczowy, ale także w różnych barwach od białego poprzez różowy do ciemnopurpurowego, żółty, fioletowy. Pręcików jest wiele. Zalążnia jest górna, jednokomorowa, ale 3 do 18-krotna i odpowiednio tyle też razy przedzielona niezupełnymi przegrodami. Znamiona w postaci promieni na płasko rozpostartej lub wypukłej tarczy znamionowej osadzonej na zalążni (brak szyjki słupka).

Owoce

Wielonasienna torebka (puszka, tzw. makówka), przykryta trwałym, rzadko odpadającym wieczkiem z wyschniętego znamienia słupka. Pod wieczkiem torebka otwiera się otworami lub odwija łatkami odpowiednio do liczby owocolistków tworzących zalążnię (od 3 do 18). Nasiona są liczne.

Lobelia

Lobelia to rodzaj roślin z rodziny dzwonkowatych. Liczne gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne. Ich walorami są ładne kwiaty i ulistnienie. W zależności od gatunku uprawiane są jako rośliny rabatowe i obwódkowe w ogrodach, jako rośliny doniczkowe w wiszących lub stojących pojemnikach. Niektóre gatunki nadają się do obsadzania oczek wodnych.

Warto zwrócić uwagę, że jest to roślina, która po spożyciu może wywołać zatrucie organizmu, a przy kontakcie z oczami może je podrażnić. Nie należy sadzić tej odmiany jeżeli w ogródku bawią się małe dzieci. 

Nie jest to wymagająca roślina, jednak lubi nasłonecznione miejsce, które jest osłonięte od wiatru. 
Przed zimą należy ja wykopać i przechowywać w ciepłym miejscu.

Liliowce

Liliowiec to rodzaj bylin z rodziny żółtakowatych.

Z krótkiego, mięsistego kłącza wyrastają równowąskie liście odziomkowe. Kwiaty duże, pachnące, skupione po kilka sztuk na jednym pędzie, za dnia okwiat jest w pełni rozwinięty, w nocy stulony.

Warto pamiętać, aby sadzić ta odmianę w nasłonecznionych miejscach. Dlaczego warto mieć w swoim ogrodzie liliowce? Jest to roślina, która jest odporna, wytrzymała i nie trzeba zmieniać jej miejsca co kilka lat.
Wiosną trzeba usunąć zeschnięte liście i kwiaty. Możemy ta roślinę rozsadzić poprzez podział kępy lub możemy także posadzić nasiona.

Lilie

Lilia to rodzaj bylin cebulowych z rodziny liliowatych, obejmujący około 75 gatunków.
Ta roślina lubi  stanowiska dobrze nasłonecznione ale osłonięte od wiatru. Należy pamiętać, że roślinę nie podlewamy z góry a jedynie wokół korzeni. Jest to odmiana, która świetnie daje sobie radę podczas zimy, dlatego nie musimy jej wykopywać. Warto pamiętać o usuwaniu przekwitniętych kwiatów.

Ta odmiana wymaga od nas przesadzania w inne miejsce co około 3 lata. Lilie mogą być sadzone poprzez wysiew nasion lub poprzez rozsadę nowych cebulek.

Łodyga

Najczęściej gruba, sztywna, owłosiona lub naga; może osiągać nawet 3 m wysokości. Usycha na zimę.

Liście

Zielone, lancetowate, jajowate lub równowąskie, całobrzegie, osadzone na łodydze skrętolegle lub okółkowo; opadające na zimę.

Kwiaty

Duże i okazałe, różnobarwne lub barwy jednolitej. Zapylane są przez motyle dzienne i nocne oraz inne owady. Kwiaty lilii dzieli się na: turbanowe, miseczkowate, trąbkowe, kielichowate.

Liatra kłosowa

Liatra kłosowa to roślina z rodziny bylin, która jest mało wymagająca w uprawie. Jeżeli chcemy żeby była obsypana licznymi kwiatami musimy pamiętać o zasadzeniu jej w miejscu mocno nasłonecznionym. W okresie zimowym nie musimy wykopywać jej i przechowywać w ciepłym miejscu ponieważ jest to odmiana mrozoodporna. Niestety kiedy zauważamy, że roślina zaczyna słabo kwitnąć musimy przesadzić ją w inne miejsce. Musimy pamiętać również o umiarkowanym podlewaniu, żeby korzenie nie zaczęły gnić.

Liatra kłosowa to bylina o wzniesionych łodygach. Kwiaty drobne, tworzące złożone kwiatostany; są to drobne, puszyste koszyczki zebrane w długie, walcowate kłosy. W koszyczkach występują wyłącznie kwiaty rurkowate. Kwiatostany te rozkwitają w sposób nietypowy dla rodziny astrowatych, mianowicie poczynając od wierzchołka kłosa w dół.

Krwawniki

Krwawnik to rodzaj bylin z rodziny astrowatych. Rodzaj ten obejmuje w zależności od ujęcia 85 lub 120 gatunków roślin zielnych wieloletnich.

Krwawniki to rośliny mało wymagające a do tego całkiem proste w uprawie. Rośnie w słonecznych i w połowie zacienionych miejscach. Rozrasta się bardzo szybko podziemnymi kłączami, dlatego należy ją często kontrolować.
Warto zwrócić uwagę, że kwiaty tej odmiany nadają się idealnie do wazonów i na susz. Roślina jest całkowicie mrozoodporna.

Łodyga przeważnie wzniesiona, rozgałęziona u góry, na dole drewniejąca. Liście pojedyncze, podłużne, od całobrzegich do potrójnie pierzastych. Kwiaty zebrane w kwiatostany w postaci podbaldachu utworzonego przez liczne i drobne koszyczki. Kwia­ty wewnętrzne obupłciowe, rurkowate, brzeżne natomiast to kwiaty żeńskie, języczkowe. 

Kosaćce

Kosaćce zwane też irysem lubią ciepłe i nasłonecznione miejsca o piaszczystym podłożu. Cebulki trzeba wykopać, osuszyć i przechowywać w przewiewnym i suchym miejscu aż do jesieni. 

Kwiaty wyrastają na długich szypułkach po 1-5 z kątów podobnych do liści przysadek.

Zimą powinno się okryć miejsca sadzenia np. ściółką, torfem lub korą. Roślina rozmnaża się poprzez oderwanie cebulek . Młode cebulki sadzimy jesienią razem z dorosłymi okazami.

Kalie

Kalie należy regularnie podlewać, szczególnie w okresie kwitnienia oraz co dwa tygodnie nawozić. 
Żeby kalia kwitła obficie trzeba jej zapewnić stan spoczynku. Wtedy ograniczamy podlewanie tak, aby nadziemna część rośliny uschła. Bulwę przesadzamy do ogrodu lub innej doniczki. Podlewanie rozpoczynamy z pojawieniem się pierwszych, nowych liści. Pamiętajmy również o nawożeniu. Kalie nie są roślinami mrozoodpornymi. 

 
Kalie są odporne na choroby, a także rzadko  atakowane przez szkodniki. Rośliny tworzą wiele długoogonkowych liści.

Jeżówki

Jeżówki to bylina z rodziny astrowatych, nie jest wymagająca i może dlatego rosnąć wszędzie. Bardzo lubi  słoneczne miejsca, niezbyt wilgotne, ale też nieprzesuszone. Jej okres kwitnienia to prawie 40 dni i w tym czasie przyciąga do siebie mnóstwo owadów i motyle. Jest to idealna roślina, która świetnie nadaje się do ciętych bukietów albo do suszonych wiązanek.

Uprawa

Gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne są odporne na mróz. Nadają się na rabaty i na kwiat cięty.
Wskazane jest ściółkowanie. Po przekwitnięciu kwiatostany obcina się. Rozmnażane są przez podział albo przez sadzonki. Źle znoszą przesadzanie.

Funkie

Funkie są wieloletnie i mrozoodporne. Większość z gatunków pochodzi z Chin i Japonii. Lubią podłoże żyzne, wilgotne, próchnicze, gliniaste  ale  jednocześnie przepuszczalne, lekko kwaśne i wilgotne.
W okresie wiosennym lub jesiennym powinniśmy wzbogacić ziemię nawozem lub kompostem. Wówczas będzie szybciej rosła. 
Proponowane są tez odmiany o kolorowych liściach sadzimy je w miejscach półcienistych w celu ich pełnego wybarwienia. Kwiaty niektórych odmian są pachnące.

Funkia jest rośliną odporną i bardzo rzadko choruje. Czasami jedynie atakują ją wirusy i grzyby powodujące plamienie liści. Prawdziwym zagrożeniem są ślimaki, które wygryzają w liściach dziury. Roślinę możemy rozmnażać przez podział wczesna wiosną lub po przekwitnięciu.

Frezje

Frezje to rośliny trwałe, bulwiaste, pochodzące z Afryki Południowej. Niestety nie jest to roslina odporna na mróz dlatego najlepiej hodować ją w domu lub szklarni. Uprawa jednak jest skomplikowana. Podłoże powinno być przepuszczalne, wzbogacone o składniki pokarmowe.
Nasiona wysiewamy w okresie marzec - maj.

 Kwiaty Frezji wydzielają intensywny, słodki zapach.

Liście

Frezja ma liście łodygowe drobne. Odziomkowe równowąskie, sztywne, o długości do 16 cm.

 

Kwiaty

Efektowne, silnie pachnące, dzwonkowate. U dziko rosnących gatunków maja kolor żółty, różowy lub purpurowy, u uprawianych kultywarów spotyka się prawie pełną gamę kolorów, w tym również biały.

Zastosowanie
Są uprawiane w wielu krajach świata jako rośliny ozdobne, w Polsce ze względu na klimat, głównie w szklarniach na kwiat cięty. Rzadziej uprawiane są w ogródkach, w gruncie, jako rośliny rabatowe. Sposób uprawy: rozmnażanie poprzez nasiona lub bulwy.